Նիկոլական քարոզչամեքենայի «սիրելի հերոսները», պարզվում է, ձևավորվում են ըստ իշխանությունների օրվա վախերի։ Մի օր դրանք արտահայտվում են Երևանում ընթացող Բագրատ Սրբազանի շարժման և նրա առաջնորդի նկատմամբ, մեկ այլ օր վարչախմբի պարագլխի վախերի կշեռքը թեքվում է և ընտրվում է քարոզչամեքենայի նոր թիրախը։
Այս դեպքում նրանց վախերի աղբյուրը Նիկոլ Փաշինյանի նախկին խորհրդական, պաշտպանության նախկին նախարար Արշակ Կարապետյանն է։ Ինչո՞ւ հատկապես այս երկու պաշտոնները դրեցինք իրար կողքի, չէ՞ որ մինչ այդ Կարապետյանը հասցրել էր բազմաթիվ այլ պաշտոններ զբաղեցնել։ Որովհետև այժմ իշխանական քարոզչամեքենան նրան բնորոշելով բոլոր հնարավոր ու անհնար բացասական գծերով մոռանում է բացատրել, որ եթե նա այդքան վատ նախարար էր և Նիկոլ Փաշինյանը դրա համար էր պաշտոնանկ անում, ապա այդ ի՞նչ արժեքավոր խորհուրդներ պետք է տար, որ խորհրդականի պաշտոն առաջարկեց։ Կամ, հակառակը, եթե վատ խորհրդական էր ինչպե՞ս կարող էր պաշտպանության նախարար աշխատել։
Ավելին, մեր տեղեկություններով, Փաշինյանը նեղ շրջապատում խոստովանել է, որ Կարապետյանին Պաշտպանության նախարար է նշանակել, որովհետև կարծել է, որ նա սովորական գեներալ է։ Հետագայում բարդագույն իրավիճակում Կարապետյանը իրեն դրսևորել է որպես վճռական և լավ նախարար, և նրա ռեյտինգի բարձրացումը վախեր է առաջացրել Փաշինյանի մոտ, ինչը դարձել է ազատման պատճառներից մեկը։
Սա ուղղակի վկայություն է, որ քարոզչամեքենան ստում է և գործ ունենք քաղաքական ընդդիմախոսի վրա ցեխ նետելու պրիմիտիվ գործելաոճի հետ։
Իսկ վերջին օրերի ցեխարձակումների հիմնական պատճառը ռուսական հեղինակավոր լրատվամիջոցներում Արշակ Կարապետյանի հարցազրույցների տեղատարափն է։ Հատկապես հնարավոր ամերիկյան բիոլաբորատորիաների մասին նրա ակնարկն իշխանական մամուլը շատ ծանր է տարել, անգամ ստիպված էին ԱՄՆ դեսպանության մակարդակով հերքում տարածել։ Իսկ մենք շատ լավ գիտենք, թե ինչպիսի ավարտ են ունենում ամերիկյան հերքումները։ Վառ օրինակը, երբ նույն փութաջանությամբ հերքում էին Ուկրաինայում ամերիկյան բիոլաբարատորիաների գոյությունը, սակայն հետագայում արդեն պաշտոնապես խոսում էին դրա մասին։ ԱՄՆ պետքարտուղարի քաղաքական հարցերով տեղակալ Վիկտորյա Նուլանդը ԱՄՆ Սենատի արտաքին հարաբերությունների հանձնաժողովում լսումների ժամանակ՝ պատասխանելով կոնգրեսականների հարցին Ուկրաինայում կենսաբանական կամ քիմիական զենքի առկայության մասին, ստիպված եղավ հաստատել դրանց գոյությունը։
«Ուկրաինայում կան կենսաբանական հետազոտությունների օբյեկտներ», – խոստովանեց նա: – Մենք այժմ շատ մտահոգված ենք, որ ռուս զինվորականները կարող են փորձել իրենց վերահսկողության տակ վերցնել։ ՈՒստի մենք աշխատում ենք ուկրաինացիների հետ, որպեսզի նրանք կարողանան կանխել այս հետազոտական նյութերից որևէ մեկի անցնումը ռուսական ուժերի ձեռքը»։
Ի դեպ, հավանաբար նույն դեսպանության պահանջով քարոզչամեքենայի հրապարակումներից մեկը հեռացվել է կայքէջից, հավանաբար թեմայի շուրջ առավել հետաքրքրություն չբորբոքելու մղումով։
Այս և այլ թեմաներով առաջիկայում, ջրերը, իհարկե կպարզեն, սակայն աջ ու ձախ մեղադրանքներ շաղ տալու իշխանական մղումը գործող վարչախմբի հոգեվարքի է նման։ Հակառակ պարագայում երկրի բարդագույն խնդիրները թողած չէին զբաղվի ընդդիմախոսների պիտակավորմամբ և գեբելսյան քարոզչությամբ։